بررسی تأثیر فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه دانش آموزان پسر مبتلا به نشانگان داون

هدف: یکی از موارد مهم و مورد توجه در کودکان، توانایی و یا ناتوانی در انجام فعالیت های حرکتی است که در رشد عملکردهای شناختی و رفتارهای اجتماعی کودک تأثیر می گذارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه (توجه پایدار، تغییر توجه) دانش آموزان پسر نشانگان داون ۸ تا ۱۲ ساله می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای و تجربی، 26 دانش آموز مبتلا به نشانگان داون به صورت هدفمند از 4 مدرسه کودکان استثنایی شهید بهشتی، احیا، پیدایش و پیروزی انتخاب شده و با آزمون های توجه (توجه پایدار و تغییر توجه) و مقیاس رشدی ازرتسکی مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. سپس نمونه ها به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مداخله (13 نفر) و کنترل (13 نفر) تخصیص یافتند. برای گروه مداخله، مداخلات با تأکید بر فعالیت های حرکتی درشت به مدت 8 هفته (هفته ای 2 بار) انجام گرفت. بعد از اتمام مداخلات، دو گروه مجدداً تحت ارزیابی قرار گرفته و داده های حاصل با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: مقایسه نمرات آزمون های توجه قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل (توجه پایدار p=0/654 و تغییر توجه p=0/163) و مقیاس رشدی ازرتسکی (p=0/377)، حاکی از عدم اختلاف معنادار بود، اما در گروه مداخله تأثیر معنادار مداخلات دیده شد (p<0/001). همچنین در نمره مربوط به کاهش انقطاع از تکلیف، بین میانگین سطح نمرات هر دو گروه مداخله (p<0/001) و کنترل (p<0/001) اختلاف معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: تقویت فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه (توجه پایدار و تغییر توجه) دانش آموزان نشانگان داون به طور معناداری مؤثر است.